از روزی که تو رفتی
         کوچه های شهر
               بارها طول قدم هایم را اندازه گرفتند .

=============================================
روی دیوار پارک
    نزدیک سبزترین تاب
            - که هنوز تکان می خورد -
       نوشتم :
          « دوستت دارم غریبه »

===========================================
کمرنگ شدن مهتاب ناامید کننده بود
        اما یک حرف بیشتر نداشت: 
                 « سحر نزدیک است »

========================================
این کلمات کوچک
      بدون این که ربطی به هم داشته باشند
            بلندترین داستان مرا می سازند

 نوشته شده توسط مهدی در یکشنبه 86/3/6 و ساعت 11:15 صبح | نظرات دیگران()