من ..... همین که هستم
از روزی که تو رفتی
کوچه های شهر
بارها طول قدم هایم را اندازه گرفتند .
=============================================
روی دیوار پارک
نزدیک سبزترین تاب
- که هنوز تکان می خورد -
نوشتم :
« دوستت دارم غریبه »
===========================================
کمرنگ شدن مهتاب ناامید کننده بود
اما یک حرف بیشتر نداشت:
« سحر نزدیک است »
========================================
این کلمات کوچک
بدون این که ربطی به هم داشته باشند
بلندترین داستان مرا می سازند
نوشته شده توسط مهدی در یکشنبه 86/3/6 و ساعت 11:15 صبح | نظرات دیگران()
